aantekeningen van Everdien
Tijdens een gesprek met Gerard Wortel, voormalig dorpsdichter van Eemnes, werd mijn vocabulaire verrijkt met de term “hooifabriek”. Gerard merkte op: “Tja, die polder, het is een hooifabriek. Er is geen koe meer te bekennen.” Hij vervolgt: “Vroeger, in het voorland – de weilanden direct ten oosten van de Wakkerendijk– daar kleurde het van de pinksterbloemen, de boterbloemen, wat al...
Ik deed dus closeups van de grasmonsters. En omdat ik in het najaar één monster heb gedroogd – als het buiten weer opwarmt wordt doe ik er meer – kon ik deze keer ook de wortelstelsels meenemen in de serie. Die zijn ongewoon fascinerend, gezien van dichtbij. Ook ongewoon moeilijk om een detail echt scherp te krijgen. Mijn statief staat...
De gras samples zijn weer aan het uitlopen – door het afgestorven gras heen komen nieuwe groene sprieten boven. Tijd om weer eens wat closeups te maken. Gek dat ik daar altijd een beetje ‘in’ moet komen – heb zeker vier keer een serie gemaakt voor ik een beetje wist wat ik wilde. Gelukkig staan de samples thuis, dat maakt...
Dit zijn de grass samples van vandaag – je ziet het nieuwe gras door het oude opkomen. Als mijn katten er af zouden blijven zouden de grassprietjes hier en daar wat langer zijn … op de een of andere manier vinden ze die lekker. Dus blijk ik niet helemaal de ideale omstandigheden voor dit experiment te hebben gecreeerd – moet...
Klik op deze afbeelding en je kunt ‘m gaan spelen – mijn masters thesis voor de MaHKU, een master fine art in Utrecht die ik in 2010 afrondde. Mijn onderwerp was ‘spelen in de kunst’, en je kunt de thesis alleen lezen door haar te spelen. Form followed function, in dit geval. Lees er meer over op mijn artists’ blog,...
Liep in juni 2023 al een portret van een deel van de Meendijk, wilde dat vandaag afmaken. Mooi om voor een laatste wandeling – Eemland is ‘af’ qua ontdekkend wandelen – terug te komen waar ik begon: mijn eerste wandeling in Eemland was de Meendijk-Zomerdijk, 21 sept 2022. Veel gebeurd, intussen: mensen ontmoet, tochten gemaakt, beeldend werk gestart en (soms)...
Dit zijn de foto’s van vandaag – ik had een goede dag. Gisteren stopte de stroom fotos die ik net weer op gang had gebracht, en ik dacht ‘verdomme, wat nu weer’. Om de een of andere reden zit het me dan echt dwars dat er weer een hik op de lijn zit. Kon er niet van slapen, dat wil...
Een eerdere poging om een nieuwe laptop in het Camera Obscura-schuurtje te installeren liep stuk op een kabel die niet genoeg stroom doorkoppelde naar de laptop. Laptop weer mee naar huis, verdere experimenten gedaan. Toen alles leek te werken – genoeg stroom vanaf accu – terug naar Eemland. Gisteren op hoop van zegen de boel geinstalleerd en ja, er komen...
Vandaag liep ik de Grebbedijk – de kurk die de fles van de Gelderse Vallei droog houdt. Die kurk-in-de-fles loopt van de Grebbeberg bij Rhenen naar de Wageningse Berg, en is heel belangrijk voor Eemland: eerdere dijkdoorbraken hier stuwden het rivierwater tot voorbij Amersfoort (bron). Ik liep ongewoon lekker vandaag – voelde me al stappend heel gelukkig. En dat op...
En het was toch niet het sub-mapjes verhaal die voor storing zorgde – windows knalde er steeds uit, en ik dacht dat het kwam omdat ik met de mapjes rommelde in de opslag online. Maar die was het niet – windows bleef storen – en ik wil niet iedere dag naar Eemland om de laptop opnieuw op te starten. Moest...
Camera Obscura loopt nog niet foutloos – had twee keer een hickup in Windows deze week. Moest dus twee keer naar Eemland om de computer te herstarten. Bother! En het is me niet duidelijk wat de storing veroorzaakt. Ik heb wel een vaag vermoeden: dat het komt na het moment dat ik op mijn telefoon de foto’s in sub-mapjes opberg....
Ik zag de opnames van de Camera Obscura zo op mijn telefoon voorbij komen – screenshots van Dropbox. Nu kun je zien wat de dag/nacht verhouding is, en ook hoevéél foto’s er worden gemaakt. Misschien iets mee doen? Je ziet zo wel het ritme van de tijd en de seizoenen. Opm: kijken waar de verschillen in kleur vandaan komen?
Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.
Al andar se hace camino,
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
Caminante, no hay camino,
sino estelas en la mar.