Mens maakt landschap maakt mens
Deze tentoonstelling zag ik in september – veel moois gezien. Om vast te houden (uit de video): Problemen groene hart: Chinese kunstenaar: seascaping – laat dat water maar komen, kijk wat er gebeurt
aantekeningen van Everdien
Deze tentoonstelling zag ik in september – veel moois gezien. Om vast te houden (uit de video): Problemen groene hart: Chinese kunstenaar: seascaping – laat dat water maar komen, kijk wat er gebeurt
We zijn hier aan de oever van een machtige rivier De andere oever is daarginds, en deze hier is hier De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland En dit heet dan de overkant, onthoudt u dat dus goed Want dit is van belang voor als u oversteken...
En dit is de ‘nuchtere’ kant van de boeren, ten oosten van de Wakkerendijk. Hier aan de nuchtere kant wonen sinds de Ruilverkaveling de boeren die hun grond in de Eempolder dicht bij hun huiskavel hebben toegedeeld gekregen. Strak, modern, bijna industrieel – maar nog net niet. Want ze zijn niet uitsluitend op productie gericht – ze optimaliseren hun maaibeheer...
Dit is de verbouwde-boerderijen-kant ten westen van de Wakkerendijk.Mijn app noemde die per ongeluk ‘Sprookjesland’ en dat zegt wel wat over het ‘leven op het land’ sprookje dat daar gestalte krijgt. Goed in de verf, stal is deel woonhuis geworden, hobby-dieren als lama’s, eenden en geiten, betonnen beeldjes recht uit de voorraad.
Lijnen in het landschap – hier een schapenpaadje en een sloot. Kronkelend en kaarsrecht, op weg naar de verre horizon van de Eemlandse polder. Dit is overigens de enige ‘ open’ kijkrichting vanaf de Meentweg. Want links windmolens en rechts A1
Hier zit ik in de bus die over de snelweg rijdt – nog geen 80 meter van het zandpad waarover ik wandelde, maar een totaal andere wereld.
Hier werkten de natuur en de graffiti kunstenaar heel nauwgezet samen. Gespot langs het zandpad dat de Gooyersdijk heet en dat vroeger de betwiste grens was tussen Utrecht en Holland. Niets meer van te merken – vredige villa’s en prachtige paarden – echt de rand van het Gooi
Dit lieve schuurtje vond ik aan de polder kant van de Wakkerendijk – het staat er schattig maar ook kwetsbaar te zijn. Roept de vraag op: waarom hier schuurtje? Dit werk van Ellen Kooi, gezien bij de tentoonstelling Mens maakt Landschap maakt Mens kwam bij me op toen het schuurtje van hierboven terug bleef komen in mijn hoofd.
In Compact, de app waar ik vol / leeg mee onderzoek, zijn alle lijnen door de computer gegenereerd. De software tekent ze rechttoe rechtaan, ook al heb ik er randomness en fuzzyness aan toegevoegd. Tijdens een recente wandeling in Eemland vond ik de lijnen op de foto hierboven. Getekend door een echte boer, in real life. Dat bracht nog weer...
Hier start het Klompenpad vanaf de Wakkerendijk. Nogal wat regie aanwijzingen voor de niets vermoedende wandelaar.
Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.
Al andar se hace camino,
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
Caminante, no hay camino,
sino estelas en la mar.