Padend
Het gedicht dat begint met Caminante, son tus huellas vond ik in het boek ‘De Eerste Wandelaar’,. In dit boek drukt Flip van Doorn de voetstappen van Jacobus Craandijk, de ‘wandelende dominee’ uit de 19e eeuw. Van poezie weet ik minder dan niets – als dat ueberhaupt mogelijk is. Ik kan dus niet zeggen of ik hier over een gemeenplaats ben gestruikeld of een frisse gedachte heb omarmd. Zoeken op het ‘net maakte me wel duidelijk dat dit gedicht bij de canon van de Spaanse dichtkunst hoort.
Mijn aandacht bleef hangen bij het woord ‘caminante’, hier vertaald als ‘wandelaar’ en ’traveler’ en ‘wanderer’ – woorden die op zich al een interessant verschil in intentie uitdrukken. Maar dat is niet de essentie voor mij. Dit wel: in het Spaans zijn de woorden ‘pad’ en ‘wandelaar’ onontkombaar aan elkaar verbonden – letterlijk is de wandelaar ‘de padende’ of ‘de persoon bezig te paden’. Vergelijk het met ‘de badende’ en ‘de persoon bezig te baden’, dat scheelt maar één letter en klinkt minder onzinnig. Maar toch: ik wil wel onderzoeken op welke manier of in welke modus ik ‘padend’ zou kunnen zijn.
Dat ik het pad van mijn research al gaande ga ontdekken – spannend idee om mee op stap te gaan.
Antonio Machado Campos de Castilla
| Caminante, son tus huellas el camino y nada más; caminante, no hay camino, se hace camino al andar. Al andar se hace camino, y al volver la vista atrás se ve la senda que nunca se ha de volver a pisar. Caminante, no hay camino, sino estelas en la mar. Antonio Machado Campos de Castilla | Wandelaar jouw voetafdrukken zijn het pad en niets dan dat; wandelaar, het pad bestaat niet, gaandeweg ontstaat het pad Het pad ontstaat gaandeweg en een blik over de schouder toont het spoor dat je nimmer meer betreedt. Wandelaar, ere bestaat geen pad, slechts schuimsporen op zee. vertaling uit De Eerste Wandelaar, pag 450 451: |
| Traveler, your footprints are the only road, nothing else. Traveler, there is no road; you make your own path as you walk. As you walk, you make your own road, and when you look back you see the path you will never travel again. Traveler, there is no road; only a ship’s wake on the sea. vertaling uit Resouces for loss by Kathleen M. Coleman | Wanderer, deine Spuren sind der Weg und nichts sonst; Wanderer, es gibt keinen Weg, der Weg entsteht beim Gehen. Beim Gehen entsteht der Weg und beim zurückschauen sieht man den Pfad, den man nie mehr betreten wird. Wanderer, es gibt keinen Weg, nur (Licht)spuren auf dem Meer… https://lyricstranslate.com |
| Padende, het zijn jouw afdrukken de weg en niets meer; padende, jij hebt geen pad, je schept het pad al gaande. Al gaande schep je het pad, en wendende de blik naar achteren men ziet het spoor dat nooit men heeft terugkerend te betreden. Padende, niet jij hebt pad, maar sporen in de zee. Mijn letterlijke vertaling | Walker, zijn jouw voetafdrukken de weg en niets anders; wandelaar, er is geen pad, het pad wordt gemaakt door te lopen. Tijdens het lopen wordt het pad gemaakt, en terugkijkend je kunt het pad zien dat nooit er moet weer op getrapt worden. Reiziger, er is geen pad, maar wordt wakker in de zee. Google Translate |
| haber = hebben, ‘no hay camino’ ‘jij heb geen pad’ ‘er is geen pad’ hacer = maken, scheppen, ‘se hace camino’ ‘men baant zich een pad’ hacerce = worden, ontstaan, voortkomen ‘se hace camino’ ‘het pad ontstaat’ ser = zijn , ‘soy el camino’ ‘ik ben het pad’ |
https://www.poetryfoundation.org/poets/antonio-machado
In 1912 Machado published another major poetry collection, Campos de Castilla (published in English as The Castilian Camp), in which he considers the fate of Spain and reflects on his late wife. As Cobb noted, “All the poems in Campos de Castilla look outward, toward the history and landscape of Spain, literary friends, and Machado’s wife.” The volume divides into three sections: the first portion regards the Spanish land and people; the central section recalls Soria, where he had met his wife; the concluding portion expresses his love for his late wife. Cobb observed in the Dictionary of Literary Biography that “Campos de Castilla has become a minor classic that expresses the hard and bitter aspects of the Spanish land and character and yet somehow suggests an enduring hope.”
uit: De Eerste Wandelaar, pag 450 451:
Caminante, no hay camino. In al zijn eenvoud is het een van de beroemdste dichtregels in het Spaans, in de wereldliteratuur. Wandelaar, het pad bestaat niet. Se hace camino al andar. Gaandeweg ontstaat het pad. Al wandelend creëert ieder een eigen pad dat na het voorbijgaan oplost als een schuimspoor op zee. In de maand waarin Jacobus Craandijk voorgoed de ogen sluit, publiceert de Spaansse dichter Antonio Machado zijn bundel Campos de Castilla. Het vers over de wandelaar klinkt als een grafschrift voor een wandelende dominee.
