Engels raaigras -Lolium perenne
Eindelijk vond ik het – Engels raaigras. Ik dacht dat mijn samples er vol mee zouden staan, maar het heeft (nu nog) een onopvallende verschijning.
Engels raaigras heeft een slechte naam. Bijvoorbeeld hier:
Wit goud, maar wel een groene woestijn, door regionale organisaties die de zuivelindustrie aanjagen. Het zijn diezelfde organisaties die ook nu een essentiële rol spelen in de discussie over de landbouwtransitie. Want dat witte goud, dat is waar die ‘erfbetreders’ hun geld mee verdienen. En dat mag wat schade berokkenen: de groene woestijn. Ook wel grasfalt genoemd: snel groeiend Engels raaigras waarin de kruiden doodgespoten worden.
Plantinga, R. (2021). Nooit meer honger en natuurinclusief: Productiviteitsgroei en duurzaamheid in de Friese zuivelsector, 1945-2020, Rijksuniversiteit Groningen
https://doi.org/10.33612/diss.178289967
Het promotieonderzoek van Plantinga is uitgebracht als boek: Wit goud, groene woestijn.
Engels raaigras – Lolium perenne
Engels raaigras is een overblijvende, polvormende soort waarvan de bloeiwijze tot 90 cm hoog kan worden. De bladspruiten zijn aan de basis rood-violet en de bladachterzijde is opvallend sterk glanzend. De ongenaalde aartjes cijn met de smalle zijde naar de hoofdas gekeerd (verschil met kweek). De hoofdbloeiperiode valt in de maand juni. De Nederlandse rassenlijst hanteert het begrip gemiddelde schietdatum. Deze gemiddelde schietdatum is het moment in de eerste snede waarop er minstens 3 bloeiwijzen zichtbaar zijn bij 50 % van de planten. Afhankelijk van de gemiddelde schietdatum onderscheidt men hooitypen (vroeg doorschietend) en weidetypen (laat doorschietend). Eén van de gunstige eigenschappen van Engels raaigras is het feit dat er na de oogst van een doorgeschoten gewas vrijwel geen stengelstrekking meer plaatsvindt. Het accent van de groei ligt dan op de vorming van vegetatieve bladspruiten. Een dergelijk gewas is beter bestand tegen beweiding en heeft een hogere voederwaarde.
Engels raaigras i bij uitstek een weidesoort die het beste voldoet op normaal vochthoudende grondsoorten.
Engels raaigras heeft een hoge landbouwkundige waardering en is de belangrijkste soort in mengsels voor blijvend grasland. De rassenlijst beschrijft naast tientallen diploïde rassen ook tetraploïde rassen. Deze tetraploïde rassen zijn breedbladiger. Naast goede eigenschappen ten aanzien van opbrengst, voederwaarde, zodekwaliteit en smakelijkheid heeft Engels raaigras als zwakke punten: de matige wintervastheid, vooral in combinatie met wateroverlast,, en de gevoeligheid voor kroonroest. Ten aanzien van deze eigenschappen bestaan echter duidelijke rasverschillen,
Wind, K en Elzebroek A. TH. G , 1989, Graslandplanten, Uitgeversmaatschappij C. Misset BV, Doetinchem – quote pag 19
