Punten

En zo dicht op het water van de Eem leefde ik dus – verrukkelijk.

Ja, voeten … na veel problemen doen ze het nu weer. Mits verpakt in de juiste materialen.

Vanaf het Vogeleiland naar de polder – de windmolens maken er een uniek landschap van, ver voorbij ‘mooi’ of ‘lelijk’.

Zo is Eemland wel héél dun … mooi om er in te zijn en er toch buiten te staan. Gezien vanaf het Vogeleiland, ook wel ‘de Dode Hond’ genoemd.

En zo zag het er dus uit – opduwer met koolvlet met tent – veel zelf gefabriekt. Alles wat we nodig hebben en niets wat we niet nodig hebben. Net zo veel comfort als bij een fietsvakantie, alleen hoef ik de tent niet af te breken en weer op te zetten. Omdat de boot zo laag is leef je als...

We lagen dus met het bootje bij Gemaal Eemnes – heel bijzonder om ook het vallen van de nacht hier mee te maken – kort op het water te zitten – en de stilte te beleven.

Een geheel nieuwe kijk op Eemland – vanaf het water. Om volledig te zijn: vanaf het Eemmeer. We voeren hier woensdag 26 juli – en nu geloof ik dat Eemland een delta is.

En hier nog een keer ‘vol’ en ‘leeg’ op de Wakkerendijk. Die dijk oversteken op een zondagmorgen, als de fietsers er vol op de pedalen staan, is wel uitkijken. Ik had gelukkig maar één bijna-botsing ….

Ik wandelde op de Wakkerendijk – waar ‘vol’ en ‘leeg’ dus heel dicht bij elkaar liggen. Probeerde dat in beelden te vangen: hier zie je ‘vol’ aan de hand van de huisnummers en ‘leeg’ in de spiegel.

Alweer zo’n poort van vol naar leeg – hier een fietspad in Eemnes, waar je door de poort van struiken en bomen uitkijkt op het lege land van de polder.

Hier worden de rechte lijnen van de Wakkerendijk verzacht door fluitekruid. Mei is toch wel mijn favoriete maand. Als het fluitekruid bloeit en je het overal ruikt.