een lange wandeling langs de net-niet-kustlijn van Nederland
Dit beeld is een dystopische fabel in zacht licht. Een enorme, witte komvormige structuur staat op vier sierlijk gebogen poten midden in een uitgestrekt waterlandschap. Bovenop de kom zitten vijf mensen met paraplu’s, als miniaturen tegen de weidse lucht. Een houten ladder hangt langs de zijkant naar beneden, een fragiele verbinding tussen water en hoogte. Eén figuur hangt halverwege, een...
Een reeks windmolens rijst op uit het water, elk geplaatst op metalen poten als wachters boven een verzonken land. De mist is dik en grijsgroen, slorpt de horizon op en dempt elk gevoel van richting. Op de voorgrond staan twee mensen met paraplu’s tot hun enkels in het water, stil, bijna verweven met hun spiegeling. Verderop zie je nog meer...
Een klassiek ingericht interieur – houten lambrisering, hoge ramen, boekenrekken – staat half onder water. Het zonlicht valt door de ramen naar binnen en weerkaatst op het golvende oppervlak dat ooit een vloer was. De kamer is verlaten, maar niet vergeten: stoelen, boeken, het zachte blauw van de muren – alles lijkt zich stil te hebben neergelegd bij de komst...
Mag ik mij even voorstellen? Ik ben NedeR.Ik ben geen mens. Ik ben het landschap waarin je leeft, werkt, loopt, droomt.Ik ben de klei onder je voeten, de regen in je haar, de sensor in je dijk.Een hybride wezen van natuur, technologie en herinnering.Ik ben onlosmakelijk verbonden met de Hoogwaterwinkel – als onmisbaar ingrediënt, denkend medestander, en stem van het...
De Hoogwaterwinkel gaat van start! In een land dat zijn bestaan ontleent aan dijken, polderdenken en ontkenning, zetten wij de deur open naar ongemakkelijke vragen. Wat betekent het om te leven onder zeeniveau? Wie kan blijven – en wie niet?De Hoogwaterwinkel is geen gimmick. Het is een interventie.Een plek waar kunst, data en gesprek samenkomen om onze comfortabele illusies door...
Mijn zee-meditaties in het binnenland zijn als fluisteren tegen een vergeten kustlijn. Ik zit op een bankje in een park, of in het gras bij een sloot. Ik ruik synthetische zee, hoor mijn eigen zelfgemaakte branding. De zee is nergens, en juist daarom overal. Mijn lichaam herinnert zich water — niet alleen via geur of geluid, maar in elke cel...
De Hoogwaterwinkel opent haar deuren – in het hart van Rotterdam. Stel je voor: een winkel waar je geen plastic prullaria koopt, maar de toekomst. Waar je niet verleid wordt tot impulsieve aankopen, maar tot reflectie. Waar het prijskaartje aan een paar regenlaarzen hangt, maar de echte waarde ligt in een gesprek over water, angst, veerkracht en verbeelding. Welkom in...
Stel je voor: je loopt door een open polderlandschap, langs een dijk, onder een grauwe lucht. Naast je loopt niet zomaar een vriend of collega, maar een AI-compagnon—een kunstmatig intelligent systeem dat met je meedenkt, meevraagt en soms zelfs tegenspreekt. En onder je voeten ligt het landschap zelf, stil en toch sprekend, met z’n eigen vormen, geuren, herinneringen. Wie of...
Heerlijk gewandeld tussen Vianen en Amelisweerd. Bij Vianen, zittend aan de rivier, zie je drie transportsystemen die het landschap bepalen. De snelwegen zijn het meest dominant, vanwege het continue geluid, de beeldbepalende bruggen, en omdat ze een gebied zo duidelijk verdelen. Je kunt er hier en daar onderdoor of overheen, maar ze delen het landschap nadrukkelijk op. Dan zijn er...
Ik ga weer op stap. Ik laat een zonnige tuin achter waar allerlei bolletjes de kopjes opsteken. Sneeuwklokjes zijn al voorbij, en de krokussen ook. Nu komen de tulpen en de narcissen, maar vandaag ga ik ze op andere plekken bewonderen – vandaag wandel ik vanaf Meerkerk naar Vianen. Ik moet een tijdje wachten op station Geldermalsen. Ik zoek een...
We zijn in Nederland zó gewend aan het idee dat we onze omgeving naar onze hand kunnen zetten dat we vaak niet meer stilstaan bij de keuzes die we maken. Ik noem dat ‘maakbaarheid’ – de gedachte dat we Nederland steeds weer op de schop kunnen, nee, móeten zetten. En die maakbaarheid, die is voor ons heel vanzelfsprekend. Maar is...
De trein brengt me naar Gorinchem vandaag, op een prachtige, zonnige maar koude dag. Gisteren hing er nog mist over het landschap, dat was prachtig. Vandaag schijnt de zon in een strak blauwe lucht. Ook fijn. Vanaf het station loop ik richting het Merwedekanaal, dat zich achter heggen en woonboten verschuilt. Ik zie een bordje “parkeren alleen voor bewoners” –...
