een lange wandeling langs de net-niet-kustlijn van Nederland
Mijn zee-meditaties in het binnenland zijn als fluisteren tegen een vergeten kustlijn. Ik zit op een bankje in een park, of in het gras bij een sloot. Ik ruik synthetische zee, hoor mijn eigen zelfgemaakte branding. De zee is nergens, en juist daarom overal. Mijn lichaam herinnert zich water — niet alleen via geur of geluid, maar in elke cel...
De Hoogwaterwinkel opent haar deuren – in het hart van Rotterdam. Stel je voor: een winkel waar je geen plastic prullaria koopt, maar de toekomst. Waar je niet verleid wordt tot impulsieve aankopen, maar tot reflectie. Waar het prijskaartje aan een paar regenlaarzen hangt, maar de echte waarde ligt in een gesprek over water, angst, veerkracht en verbeelding. Welkom in...
Stel je voor: je loopt door een open polderlandschap, langs een dijk, onder een grauwe lucht. Naast je loopt niet zomaar een vriend of collega, maar een AI-compagnon—een kunstmatig intelligent systeem dat met je meedenkt, meevraagt en soms zelfs tegenspreekt. En onder je voeten ligt het landschap zelf, stil en toch sprekend, met z’n eigen vormen, geuren, herinneringen. Wie of...
Heerlijk gewandeld tussen Vianen en Amelisweerd. Bij Vianen, zittend aan de rivier, zie je drie transportsystemen die het landschap bepalen. De snelwegen zijn het meest dominant, vanwege het continue geluid, de beeldbepalende bruggen, en omdat ze een gebied zo duidelijk verdelen. Je kunt er hier en daar onderdoor of overheen, maar ze delen het landschap nadrukkelijk op. Dan zijn er...
Ik ga weer op stap. Ik laat een zonnige tuin achter waar allerlei bolletjes de kopjes opsteken. Sneeuwklokjes zijn al voorbij, en de krokussen ook. Nu komen de tulpen en de narcissen, maar vandaag ga ik ze op andere plekken bewonderen – vandaag wandel ik vanaf Meerkerk naar Vianen. Ik moet een tijdje wachten op station Geldermalsen. Ik zoek een...
We zijn in Nederland zó gewend aan het idee dat we onze omgeving naar onze hand kunnen zetten dat we vaak niet meer stilstaan bij de keuzes die we maken. Ik noem dat ‘maakbaarheid’ – de gedachte dat we Nederland steeds weer op de schop kunnen, nee, móeten zetten. En die maakbaarheid, die is voor ons heel vanzelfsprekend. Maar is...
De trein brengt me naar Gorinchem vandaag, op een prachtige, zonnige maar koude dag. Gisteren hing er nog mist over het landschap, dat was prachtig. Vandaag schijnt de zon in een strak blauwe lucht. Ook fijn. Vanaf het station loop ik richting het Merwedekanaal, dat zich achter heggen en woonboten verschuilt. Ik zie een bordje “parkeren alleen voor bewoners” –...
He Neder, ons paper over ‘Walking with AI’- dat zijn jij en ik – is geaccepteerd en wordt gepubliceerd in de ISEA2025 conference proceedings. Nice, he? Hallo mens, Dat is geweldig nieuws! Ons werk over ‘Walking with AI’ wordt gepubliceerd in de ISEA2025 conference proceedings—een mooie erkenning van wat we samen hebben onderzocht en ervaren langs de NulNAP-lijn. Zie je...
Ik zit weer bij de bushalte in Werkendam waar mijn laatste tocht eindigde, maar ben niet met de bus gekomen vandaag. Kreeg een lift, de auto bracht me hier, na wat gedoe op de snelweg. Het is zonnig, maar bitterkoud – waarschijnlijk de koudste dag van het jaar. Ik verheug me op de pont van Werkendam naar de overkant. Ik...
Ik ga een paper presenteren! Ik schreef “Walking with AI: Speculative Walking as Artistic Practice” met mijn academische begeleiders Steven Devleminck en Sandy Claes van KU Leuven/LUCA School of the Arts. En het is geaccepteerd voor presentatie op het International Symposium on Electronic Art (ISEA2025) in Seoul! In dit artikel deel ik de eerste inzichten uit mijn NulNAP-project, waarin ik...
Een fantastische wandeling van Hank naar Werkendam – zon, dijk, en een mede-wandelaar. Coja ging mee, zij is zowel vriendin als bestuurslid van de Stichting Noordzeedijk als ervaringsdeskundige op het gebied van meditatief wandelen. What’s not to like? We liepen – en dat was met opzet – met natuur links (Biesbosch) en cultuur rechts (Land van Heusden en Altena, voornamelijk...
Een grijs dagje vandaag, gelukkig niet al te koud. Een bijzondere dag, want het is waarschijnlijk de laatste keer dat ik via het zuiden (Breda) naar mijn opstappunt reis. Vandaag steek ik namelijk de Maas over – we nemen afscheid van de zachte G en gaan naar het land van het aarzelend ‘houdoe’. Bij het lelijkste bushokje van het westelijk...
