Ik volg de levenswijze van de profeet
“Jij bent geknipt voor de politiek”, zei een lid van de Socialistische Partij (de SP) een paar jaar geleden tegen Aziz Rahou. ‘Ik ging mij verdiepen in de SP, las dat het hen ging om menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit, en ik was verkocht. Het zijn vriendelijke mensen, er wordt niet gekeken naar status.
Wij zijn thuis Soenniet, we volgen de levenswijze van de profeet. Ik lees er veel over: je moet het begrijpen, zomaar volgen werkt niet. Door mijn geloof vind ik het belangrijk mensen gelijkwaardig te behandelen, op te komen voor de mensen die het minder hebben. Bij de SP ben ik nu penningmeester. Ik was bijna lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen, maar omdat we net waren begonnen doen we pas mee met de volgende verkiezingen.’
Aziz heeft zijn maatschappelijke interesse niet van een vreemde. Zijn vader, die op z’n vijftiende met zijn ouders van Marokko naar Nederland verhuisde en hier de middelbare school en het mbo volgde, is senior-buurtvader. Dat wil zeggen dat hij via het buurtouderproject in Zaltbommel contact legt met jongeren die onacceptabel gedrag vertonen, en als het nodig is gaat praten met hun ouders.
Aziz is net zo. ‘Ik heb vier jaar voetbaltraining gegeven’, vertelt hij. ‘De kinderen waar ouders de grootste last mee hadden, werden mijn grootste vrienden. Ik leerde hen in een team te werken, beloonde bij goede prestaties, vertelde dat teamspel serieus is. Dat huiswerk maken belangrijk is, dat niet leren consequenties heeft voor later, voor je toekomst.’ De hbo’er accountancy is vast van plan leraar te worden als hij zijn master heeft gehaald en daarna in het bedrijfsleven zoveel mogelijk kennis heeft verworven. ‘Docent zijn, er is niets mooiers. Er wordt naar mij geluisterd; jongeren komen met vragen en vaak weet ik het antwoord. Als ik het niet weet, zoek ik het op. Ik probeer anderen iets te leren. Zo zit ik in elkaar.’
Aziz bladert wat in het boek met kleurrijke verhalen van jonge mensen in de Bommelerwaard “De wereld in de klas”. Hij kent vrijwel alle jongeren die er in staan, vertelt hoe het nu met ze gaat, zegt bij een foto van een blond meisje: weet je dat zij moslim is geworden en een hoofddoek draagt?
Vindt hij het belangrijk, een hoofddoek? ‘Dat vragen meer mensen. Ze denken: jij bent modern, dat vind je vast niet belangrijk. Hoe zal ik het zeggen. Ik zou het fijn vinden als mijn vrouw het zou doen, maar ik erger mij er niet aan als anderen hun haar niet bedekken. Zoals ik het zie is het doel van de hoofddoek dat een vrouw haar kuisheid bewaart. Vrouwen zijn nu eenmaal meer lustobject dan mannen; bedekte kleding voorkomt problemen.’ Aziz spreekt ook mannen aan op hun gedrag. Hij begint bij zichzelf: ‘Onderdeel van mijn geloof is, dat ik vrouwen geen onkuise blikken mag geven.’
Bidden en goede daden gaan voor Aziz hand in hand. ‘Ik bid vaak een persoonlijk gebed, bijvoorbeeld: Allah, zorg dat ik niet afdwaal, of ook heus wel eens: God, help mij met mijn examen. Het doel van het leven is God te aanbidden. Daarvoor zijn wij geschapen. Het is de bedoeling dat we door goede daden zoveel mogelijk slagen in het leven, zodat je in de hemel komt. Het leven is één groot examen, er gebeurt van alles, en hoe ga je daarmee om? Ga je God de schuld geven van wat je overkomt? De Islam geeft antwoord op je vragen.’
Elkaars godsdienst aanvaarden
‘Ik ben makkelijk in de omgang, ik heb veel Nederlandse, Molukse en Marokkaanse vrienden. In de moskee ontmoet ik vrienden met wie je over religie kan praten. Ik vind er rust. Maar ook andere religies, zoals het christendom, leer ik goed kennen. Dan begrijp je anderen beter, kun je beter met ze communiceren. Ik vind het erg als mensen elkaars godsdienst niet aanvaarden.’
Aziz kan goed opschieten met orthodoxe christenen, ‘dat zijn goede mensen’. Hij voelt zich zelfs vertrouwd met Jehova’s getuigen. ‘Bij de SP worden we wel Rooie Jehova’s genoemd. Omdat ook wij langs de deuren komen.’