Hoogwaterwinkel

Wat een beeld. Een interieur dat zich heeft overgegeven aan het water, zonder schreeuw, zonder protest. Een kamer als theaterdecor: de houten tafel en stoelen netjes op een opblaasboot met de naam Buster — alsof het drijven een keuze was, een esthetisch besluit. Alles is ordentelijk: de hanglamp boven het water, de ingeklapte parasol in de hoek, de verrekijker klaar...

Kijk nou toch. Een compleet dorpje, inclusief kerk en nostalgie, opgesloten onder een gigantische glazen stolp — alsof iemand dacht: “Laten we Nederland bewaren in een Tupperwaredoosje, voor als het écht misgaat.” Het lijkt op een kruising tussen de Efteling en een sciencefictionversie van Urk. Binnen is alles netjes, droog, degelijk. Buiten? Mist, nattigheid en mensen met paraplu’s die er...

Hier ontvouwt zich een tafereel dat even nuchter als visionair is: een stel houten huisjes op poten, stevig geworteld in een zompig kustlandschap. Het is nat, drassig, maar niet onleefbaar. Mensen klimmen met paraplu’s over smalle trappen naar boven — geen paniek, geen haast. Gewoon het nieuwe normaal. Wat opvalt is de sfeer van samenwerking en improvisatie. Geen design-showcase, maar...

Deze afbeelding is geen ramp, geen paniek — maar een stille aanklacht. Een stal vol koeien, tot hun knieën in het water. Ze staan daar, machteloos, als monumenten van ons falen. Geen mens te zien. Geen redding. Alleen het licht dat koud door het dak valt, en het water dat zwijgend stijgt. De Hollandse koe, ooit icoon van trots en...

Deze afbeelding toont een straat die tot de nok is gevuld met water, terwijl bewoners zich verplaatsen over geïmproviseerde stellages tussen daken en lantaarnpalen. Elke persoon houdt een kleurrijke paraplu vast, als was het ironische bescherming tegen een regen die allang te laat is gekomen. De huizen zijn typisch Nederlands, met roodbruine bakstenen en keurig gelegde dakpannen — een beeld...

Een groep mensen trekt door ondiep water. Hun voeten trekken kringen in het spiegelende oppervlak. Ze lopen naar de horizon, waar in de nevel een berg oprijst — vaag, maar onafwendbaar. Een verheffing in het landschap. Een belofte van droogte, veiligheid, toekomst. Sommigen dragen huizen op hun hoofd. Niet als last, maar als talisman. Alsof ze hun thuis boven het...

Ik kijk en ik geloof mijn ogen niet. Een Nederlandse straat, geflankeeerd door keurige huizen met ramen die nog net niet beslagen zijn, wordt doorsneden door een kolossale zandberg — niet zomaar ontstaan, maar zorgvuldig opgeworpen. Geen natuurgeweld dat zich brutaal toegang heeft verschaft, nee: dit is mensenwerk. Kruiwagens duwen zich zwoegend voort, figuren sjouwen, klimmen, graven, storten. Het hele...

Deze foto toont een woonwijk, waar mensen op hoge, losse ladders staan, ieder met een paraplu – op één na, die een rode paraplu vasthoudt. Het water reikt tot bijna aan de daken, en de omgeving is gehuld in mist. De scène is absurd, verstild, en schrijnend tegelijk. Alsof de bewoners zich hebben teruggetrokken op fragiele schachten boven het stijgende...

Dit is een verstild en beklemmend beeld: een glazen kas op palen, midden in een eindeloze watervlakte. Binnenin staan mensen — keurig gekleed, converserend, observerend — alsof ze op een receptie of netwerkbijeenkomst zijn. Buiten regent het zacht. Het water is glad, reflecterend, en de horizon is nauwelijks te onderscheiden van de lucht. Wat gebeurt hier? Deze kas is geen...

Deze foto is een visioen van klimaatvlucht dat bijna barok aanvoelt in zijn mise-en-scène: een stoet mensen, wadend door een overstroomde stad, sjouwend met gestapelde huisraad — kussens, stoelen, ladenkasten, zelfs een hond bovenop — terwijl ganzen en eenden hen omringen en overvliegen. Het is mistig, koud, verlaten. De bomen zijn kaal, de gebouwen zijn kleurloos, de horizon is uitgewist....

Op deze foto zie je de voorgevel van Contour Gallery aan de Josephstraat 164 in Rotterdam, strak in beeld gebracht. De gevel fungeert als aankondiging én decor voor een gebeurtenis die de waterniveaus van onze toekomst symbolisch aan de oppervlakte brengt: de opening van de Hoogwaterwinkel in augustus. De galerie – een voormalige winkelruimte met grote glazen ruiten en een...

Een weelderig klassiek interieur – houten lambrisering, donkere muren, glanzende tegelvloer – is subtiel overstroomd. Midden in de kamer dobberen een tiental zwanen, hun lijf weerspiegeld in het ondiepe water. Ze trekken kleine rimpelingen die de vloer tot leven brengen, als een vijver met kunstlicht. Tegen de wanden zitten mensen zwijgend op banken, onder schilderijen en naast koffers, alsof ze...