Vogelhut
Met mijn nomade-vriendin liep ik naar de Vogelhut bij het Eemmeer. Daar vond ik deze kaarten, getekend met spinrag en mugjes.
aantekeningen van Everdien
Spreken voor zichzelf, deze foto’s, denk ik. Hoogtechnologisch vernuft om boten over de dijk te krijgen, en dan toch die gezonken bootjes …
Vandaag liep ik een stukje langs de oever van de Laak. Geen Laakmannetjes gespot – de zon stond er te hard op, misschien. Of het was te koud. In elk geval: weinig ruimte voor magie. Op de hoek waar ik rechtsaf sloeg naar de Laak een paar oude(re) boerderijen én een paar nieuwe huizen. Dat zie je in de Arkemheense...
Het lijkt hier eindeloos, de grasvlakte. Vandaag werd het gras bemest – ik had nog niet eerder een trekker-aanhanger met vleugels gezien. Deze heeft die, heel sierlijk uitklappend naar de grond. Om drijfmest te injecteren in het weiland, vermoed ik.
Binnenkort gaat de veerpont Eemnes weer varen – dan heb ik wel twee manieren om de Eem over te steken – even opletten, vaart niet op zondag.
Als je uitstapt op station Soestdijk _ en je hebt Paleis Soestdijk nog nooit ‘in het echt’ gezien – alleen zwart-witte herinneringen aan het defilé op Koninginnedag – met Juliana met een vlinderbril – wat doe je dan? Nou, dan richt je je schreden naar het Paleis, en je komt er achter dat het in het echt best wat groter...
Natuur versus cultuur? Nee, dit is allebei cultuurlandschap – agro-industrie en hoogbouw. Verlevendigd met wat ganzen.
Het kan nóg abstracter dan hier – als ik mijn foto zo maak dat ik de hekjes niet zie. Leegte in beeld. Maar ik speel vals. Want hoewel deze foto ‘echt’ is – in de zin van niet bewerkt of uitgesneden – is het ook maar een smal stukje uit de gehele beleving, een hoek van 40 graden uit de...
Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.
Al andar se hace camino,
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
Caminante, no hay camino,
sino estelas en la mar.