Falend

Deze afbeelding is geen ramp, geen paniek — maar een stille aanklacht. Een stal vol koeien, tot hun knieën in het water. Ze staan daar, machteloos, als monumenten van ons falen. Geen mens te zien. Geen redding. Alleen het licht dat koud door het dak valt, en het water dat zwijgend stijgt.

De Hollandse koe, ooit icoon van trots en overvloed, is hier gereduceerd tot slachtoffer van een systeem dat zichzelf verstikt. De maakbaarheid waarin we geloofden? Weggespoeld. De stal als fuik, de koe als klimaatslachtoffer. Dit is niet de Apocalyps van golven over de boulevard. Dit is erger: modder in de melkstal. Geen spektakel. Alleen onafwendbare verstikking.

Het beeld legt genadeloos bloot wat we niet willen zien: klimaatverandering komt niet als stormram, maar als trage verdrinking. En wij, net als deze dieren, blijven staan — tot het te laat is.

Dit is NulNAP: niet als denkbeeld, maar als natte werkelijkheid. Deze foto hoort niet in een museum, maar in het gemeentehuis, het stembureau, de landbouwbeurs. Niet als waarschuwing, maar als spiegel.

Wie verdrinkt hier eigenlijk? De koeien? Of de illusie dat we het droog kunnen houden?