Rotterdams Weerwoord

Vanmiddag ontmoette ik Vera Konings van de gemeente Rotterdam. Ze werkt aan Rotterdams Weewoord — een project dat probeert het collectieve waterbewustzijn van de stad wakker te schudden. Niet alleen met campagnes, maar met concrete acties, gesprekken op straat, klimaatreflecties in de wijk. En dat is dringend nodig: zo’n 50.000 Rotterdammers wonen buitendijks, buiten de veilige armen van de dijken. Ze leven in de voorste linie van de zeespiegeltoekomst.

Daar, tussen kades en kelders, komt NulNAP om de hoek kijken: de denkbeeldige kustlijn van Nederland zonder dijken, waar ook Rotterdam in zou verdwijnen. Het is een lijn van fictie én urgentie, een manier om anders te kijken naar de ruimte die we nog denken te beheersen.

Ik heb haar verteld over mijn wandelingen met een collectebus in de hand. Over de gesprekken met mensen die niet wisten dat ze ‘aan het strand’ wonen, en over de geluiden van zee en kamelen in Bergen op Zoom. Over hoe we, via kunst en verbeelding, proberen door te dringen tot dat dunne laagje bewustzijn waarin het nog nét niet overstroomt.

Wat als de Hoogwaterwinkel geen uitzondering is, maar het begin is van een cultureel offensief voor het nieuwe normaal: leven met water?Samenwerking lijkt onvermijdelijk. En urgent. De tijd dringt, het water wacht niet.

#Hoogwaterwinkel #Klimaatreflectie #Rotterdam #NulNAP #toekomstscenario #rotterdam #hoogwater #klimaatverandering #zeespiegelstijging #overstroming #leefmetwater #klimaatadaptatie #nederlandalslab #klimaatkunst #wandelaar #klimaatactivist