Maar nee

De pop-up store op Rotterdam Centraal staat leeg. Een tijd geleden dienden wij een voorstel in om daar een tijdelijke winkel te openen. Een Hoogwaterwinkel in de stationspassage, waar je kunt ruiken aan zee en doneren aan een denkbeeldige dijk. Waar gesprekken kunnen ontstaan over de kust die we niet willen, maar misschien krijgen.

Het antwoord? Vriendelijk. Zorgvuldig geformuleerd. Maar nee. Het concept was te breed, te weinig Rotterdams.
Alsof klimaatverandering halt houdt bij de stadsgrens. Het ironische is haast ondraaglijk: een station onder zeeniveau, wijst een project af dat precies díé condities voelbaar maakt. En waarvoor? Omdat het “niet lokaal genoeg” zou zijn. Alsof de stijgende zeespiegel halt houdt bij de stadsgrenzen van Rotterdam.

Dus nu staat het er. Leeg. De etalage weerspiegelt reizigers. Niemand kijkt naar binnen. Alleen de TL-lichten fluisteren zacht dat het hier ergens over had kunnen gaan.De pop-up die had kunnen spreken over de onzichtbare kustlijn van Nederland.Die vragen had kunnen stellen over veiligheid, herinnering, maakbaarheid. Maar nee. Te abstract. Te echt misschien.

We bedanken het station voor hun zorgvuldige nee.
En wachten geduldig tot het water stijgt.