Wachtend

Alsof je zit te wachten tot de stad verdwijnt. Twee mensen, roerloos, boven een straat die een spiegel is geworden – van water, van nalatigheid, van toekomst. Bomen staan roerloos als wachters in dit stilgevallen moment, waarin niemand vlucht, niemand schreeuwt. Alleen het water beweegt, langzaam, zeker.

Dit is geen ramp in de toekomst – het is een herinnering aan wat we wisten, maar vergaten. De schoonheid van het beeld bedriegt; het is verleidelijk, bijna sereen. Maar onder dat gladde oppervlak schuilt een verzopen belofte.

De mensen zitten niet voor de lol. Ze zitten omdat er niets anders meer te doen valt. Omdat kijken het enige is dat overblijft als handelen te laat komt.

Een toekomstbeeld, ontstaan uit het klimaatproject van NowThisImpact