Statement

Kijk nou toch. Een compleet dorpje, inclusief kerk en nostalgie, opgesloten onder een gigantische glazen stolp — alsof iemand dacht: “Laten we Nederland bewaren in een Tupperwaredoosje, voor als het écht misgaat.” Het lijkt op een kruising tussen de Efteling en een sciencefictionversie van Urk. Binnen is alles netjes, droog, degelijk. Buiten? Mist, nattigheid en mensen met paraplu’s die er wat bedenkelijk langs kuieren, alsof ze zich afvragen of dit nou een klimaatmaatregel is of een kunstproject dat iets te serieus is genomen.

Die rode paraplu vooraan doet nog z’n best om het decor een beetje pit te geven, maar de rest is gewoon business as usual: regenjas aan, kop omlaag, doorlopen maar. En dat glazen gevaarte? Dat is het ultieme statement van een samenleving die denkt: als we onze cultuur niet kunnen aanpassen, dan sluiten we haar gewoon op in een kas.

Misschien zit er binnen iemand thee te drinken uit een Delfts blauw serviesje, pratend over vroeger, toen je gewoon met droge voeten naar de kerk kon.

Of misschien is dit gewoon de Nederlandse versie van Noah’s Ark: zonder dieren, zonder boot, maar wel met erfgoed onder glas. Veilig. Saai. En totaal onpraktisch bij condensvorming.