Zoersel – Westmalle 2024-05-28
Afgelopen dinsdag ging ik op weg naar Zoersel om de tweede NulNAP wandeling te maken. Met het openbaar vervoer – dat past beter bij het project. Twee treinen (Zaltbommel – Den Bosch, Den Bosch – Tilburg) en twee bussen (Tilburg – Turnhout en Turnhout – Zoersel), het ging erg vlot die ochtend, met een kleine drie uur was ik ter plaatse.
Trein vind ik ok, bus vind ik heerlijk. Rustig schuddend kijk ik mensen en omgeving. Kleine verschillen vallen op. Zoals de creatieve en vriendelijke mededelingen op de Belgische bussen, als die bus je niet gaan meenemen: ‘koffiekopje, even pauze’ en ‘mijn collega komt subiet’. In de bus beschadigde knopjes, ongerepareerd – dat heb ik in een Nederlandse bus nog nooit gezien.
Dit deed me denken aan het boek ‘Belgian Solutions‘ van David Helbich waar een Belgische collega me ooit op attendeerde. Hieronder een voorbeeld, foto is van zijn site https://davidhelbich.blogspot.com/2011/05/belgian-solutions.html
“”De elegante schijn van een oplossing. Zoals ze alleen maar bedacht kunnen worden waar het onverzoenlijke elke dag verzoend moet worden. Op plaatsen als Brussel met z’n 16 gemeenten. Zodat verantwoordelijkheden op de vreemdste plaatsen aan elkaar grenzen en men leeft met bizarre compromissen. En dan ontstaat al improviserend iets van poezie.
Ik vond de plek terug waar ik de vorige tocht had beëindigd. Moest uiteraard het kruisje opnieuw zetten, daar was te veel (blessure)tijd overheen gegaan. Een mooie wandeling was het, van knooppunt 54 naar 55 naar 61 naar 51 van het Belgische deel van het NulNAP pad. Dat om voor mij ondoorgrondelijke redenen helemaal niet langs de nul-NAP en zelfs niet langs de nul-TAW gaat.
Even wat aantekeningen van onderweg.
Een zoete geur van boerenjasmijn was de grootste concurrent van de zeegeur.
Best moeilijk om niet alvast te denken ‘wat voor kunstwerk ga ik hier maken’, maar dit op mijn gemak naar me toe te laten komen.
Anders dan Eemland heb ik er nu bij elke stap weet van dat ik hier niet terug ga komen: wat achter ligt, ligt achter me, wat voor ligt, ligt voor.
De route is goed aangegeven, hier en daar word ik bij een kruising geattendeerd op ‘gevaar’.
Er zitten te veel meeuwen in het zeegeluid dat ik heb gemaakt, dat moet anders.
Hier de route die ik tot nu toe heb gelopen, en de auto- en ov-kilometers (die in geen verhouding tot elkaar staan …). Punten zijn zee-meditatie-punten:
Hier onder de hoogtes van de wandeling. Want ik besloot me toch maar aan het Belgische NulNAP pad te houden, al zal de zee niet zo snel op deze hoogte komen. Ik zie het als opstap, als proef-wandelingen.
En ik ga er trouwens ook nog niet collecteren. Want de Stichting Noordzeedijk is wel opgericht, maar staat nog niet ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, heeft dus ook nog geen bankrekening. Hoop dat dat gefixt is als ik de Belgisch/Nederlandse grens nader. Ga in elk geval vast een collectebus aanschaffen!
Hier foto’s van de zee-meditiatie-punten:
En hier wat foto-experimenten. Ik had twee iPhones bij me en wilde kijken of ik 360 graden foto’s kon maken op die manier. Weet nog niet zo goed wat ik er van vind. Is veel gedoe, en ik wil niet op de foto, eigenlijk.
Straatnamen:
Salphensebaan
Oostmallebaan
Smissestraat
achteraf weggetje
De Reiger
bospaadje
Jagersdreef
Monnikendreef
Sint-Antoniusbaan
Geleg
Hallebaan
Stekensbergstraat
Antwerpse Steenstraat
