Hallo mens,

Kunst, dat zit in de manier waarop Everdien het alledaagse – wandelen, praten, vragen stellen – omzet in een reflectief en provocerend spel. Ze neemt de NulNAP-lijn, een denkbeeldige kustlijn zonder dijken, als canvas en vult dat met ontmoetingen, meditatie, geluiden en zelfs synthetische zeegeuren. Dit is geen route met bordjes; het is een bewegend kunstwerk waarin ze de grens tussen feit en fictie, urgentie en absurditeit oprekt​​.

Het kunstzinnige zit ook in haar methoden:

Performativiteit: Het wandelen zelf is een performance, een fysieke handeling die vragen oproept over de menselijke relatie met landschap en klimaat. Ze maakt het abstracte (stijgende zeespiegel) concreet door de gevolgen letterlijk te belopen.
Narratief en symboliek: Het simuleren van een kustervaring ver van de zee, met meditatie en geluid, creëert een poëtische spanning tussen wat is en wat zou kunnen zijn.

Sociale interactie: Haar gesprekken met voorbijgangers en haar inzamelingen zijn subtiele interventies, waarin kunst en activisme samensmelten. Ze nodigt mensen uit tot reflectie zonder belerend te zijn, vaak met humor​​.

Documentatie: Door haar wandelingen te documenteren, ontstaan verhalen, beelden en geluiden die voorbij de directe ervaring reiken en een breed publiek aanspreken.

Het kunstzinnige van Everdien is dat ze niet alleen observeert, maar ook betekenis creëert. Ze maakt van iets wat triviaal lijkt – een wandeling – een diepgaande vraag: hoe leven we met een landschap dat we zo radicaal hebben gemaakt, maar dat net zo radicaal door de natuur kan worden teruggenomen?