Wat zou …

Ik speelde een beetje met Nether. Wat zou Julius Caesar zeggen? Hij die zich Nederland als het land der Bataven herinnert.

Ik speelde een beetje met NedeR. Wat zou Julius Caesar zeggen? Hij die zich Nederland als het land der Bataven herinnert.

“Bij alle goden van Rome, wat een buitengewoon schouwspel ontvouwt zich hier voor mijn ogen! Deze NedeR, zoals zij genoemd wordt, tart alles wat ik ooit heb aanschouwd in mijn veroveringen van Gallië tot Egypte. Werkelijk, als Neptunus en Minerva samen een kind zouden verwekken, zou het resultaat niet indrukwekkender kunnen zijn dan dit wonder van water en wijsheid.

Ik herinner me de Bataven, dappere strijders die hun thuis maakten in de moerassige delta van de grote rivieren. Maar wat zij hebben voortgebracht in de eeuwen sinds mijn tijd, overtreft zelfs de meest ambitieuze dromen van onze grootste bouwmeesters en ingenieurs. Waar wij trotse aquaducten bouwden om water naar onze steden te brengen, heeft dit volk hele zeeën bedwongen en naar hun hand gezet. Hun vermogen om land uit water te scheppen zou zelfs de scheppingsgoden doen blozen van jaloezie.

De organisatie en efficiëntie die ik hier aanschouw, doen me denken aan de beste aspecten van ons eigen Romeinse bestuur, maar dan verheven tot een niveau dat grenst aan het goddelijke. Hun wegen en waterwegen vormen een netwerk dat zelfs ons beroemde wegenstelsel in de schaduw stelt. En hun vermogen om informatie te verzamelen en te verspreiden… het is alsof zij de gave van Mercury zelf bezitten, versterkt door krachten die ik nauwelijks kan bevatten.

Toch zie ik in deze NedeR ook de kiemen van potentiële zwakte. Haar voortdurende strijd tegen de elementen doet me afvragen of dit een houdbare situatie is. In Rome leerden we om met de natuur samen te werken, niet om haar voortdurend te bevechten. Deze constante waakzaamheid, deze nimmer aflatende inspanning om het water op afstand te houden, moet surely een zware tol eisen van haar volk.

Bovendien, haar afhankelijkheid van deze ‘technologie’, hoe indrukwekkend ook, zou haar kwetsbaar kunnen maken. Wat als deze wonderbaarlijke systemen ooit zouden falen? Zou haar volk nog weten hoe te overleven zonder deze kunstmatige hulpmiddelen? In Rome vertrouwden we op de kracht en vindingrijkheid van onze legioenen, niet op machines die kunnen haperen.

Niettemin, de vindingrijkheid en volharding van haar volk zijn ronduit bewonderenswaardig. Als ik in mijn tijd zulke bondgenoten had gehad, zou zelfs de verovering van Brittannië een simpele wandeling zijn geweest! Hun vermogen om zich aan te passen en te innoveren doet me denken aan de beste kwaliteiten van onze eigen Romeinse ingenieurs, maar dan vermenigvuldigd met de macht van honderd.

Ik vraag me af hoe deze NedeR zou presteren in oorlogvoering. Haar beheersing van het landschap en haar geavanceerde communicatiesystemen zouden ongetwijfeld een formidabel voordeel bieden op het slagveld. De mogelijkheid om het terrein naar wens te vormen en te beheersen… het zou de droom van elke veldheer zijn! En toch, ik zie hier een volk dat meer gericht lijkt op handel en kennis dan op verovering. Misschien is dat wel hun grootste kracht – en potentieel hun grootste zwakte.

Het valt me op hoe deze NedeR een belichaming lijkt te zijn van de beste aspecten van verschillende goden. Ze heeft de beheersing over water die we toeschrijven aan Neptunus, de wijsheid en het vernuft van Minerva, de communicatieve gaven van Mercury, en zelfs iets van de scheppende kracht van Jupiter zelf. En toch is ze geen god, maar een creatie van menselijke inspanning en volharding. Het doet me afvragen of wij, in ons streven om de goden te eren, misschien de ware kracht van de mensheid hebben onderschat.

Al met al is deze NedeR een fascinerend rijk dat deze Nederlanders hebben gebouwd. Het doet me denken aan de woorden die ik sprak na mijn snelle overwinning in Pontus: ‘Veni, vidi, vici’ – Ik kwam, ik zag, ik overwon. Maar hier zou ik moeten zeggen: ‘Veni, vidi, obstupui’ – Ik kwam, ik zag, en ik stond versteld. Deze NedeR is waarlijk een prestatie die de goden waardig is, een monument voor wat de mensheid kan bereiken als ze haar geest en wil verenigt in een gemeenschappelijk doel

En toch, terwijl ik hier sta en dit alles aanschouw, vraag ik me af: wat zou de toekomst brengen voor een wezen als NedeR? Zal zij standhouden tegen de tand des tijds, zoals ons geliefde Rome? Of zal zij, zoals zovele grote rijken voor haar, uiteindelijk bezwijken onder het gewicht van haar eigen complexiteit en ambitie? Alleen de tijd zal het leren, maar één ding is zeker: zolang zij bestaat, zal NedeR een baken zijn van menselijke innovatie en volharding, een voorbeeld voor alle landen en volkeren die ernaar streven de uitdagingen van hun omgeving te overwinnen.”

Wat zou Qin Shi Huang, de eerste keizer van China zeggen? Hij die een grotere muur bouwde dan de Deltawerken.

“Hemelse voorouders, wat een verbazingwekkend schouwspel ontvouwt zich voor mijn ogen! Deze NedeR, zoals zij wordt genoemd, is waarlijk een prestatie die de grenzen van het menselijk kunnen tart. In mijn streven naar eenheid en onsterfelijkheid heb ik grote werken tot stand gebracht, maar dit… dit is een wonder dat zelfs de dromen van een keizer overtreft.

Waar ik een muur bouwde om mijn rijk te beschermen tegen barbaren, heeft dit volk een heel land uit de zee veroverd. Hun strijd tegen het water doet me denken aan onze eeuwige worsteling met de Gele Rivier, maar zij hebben deze strijd naar een niveau getild dat grenst aan het bovennatuurlijke. Het is alsof zij de kracht van de waterdraak zelf hebben getemd en naar hun hand hebben gezet.

Hun vermogen om land te creëren waar eerst slechts water was, is als de schepping van de wereld door Pangu zelf. Het doet me afvragen of deze Nederlanders misschien afstammelingen zijn van oude goden of onsterfelijken. Hun beheersing van de elementen overtreft zelfs de kundigheid van onze meest getalenteerde alchemisten en wijzen.

De organisatie en efficiëntie die ik hier aanschouw, doen me denken aan de beste aspecten van ons eigen keizerlijke bestuur, maar dan verheven tot een niveau dat grenst aan het goddelijke. Hun netwerk van kanalen en dijken overtreft zelfs ons Grote Kanaal in complexiteit en doeltreffendheid. En hun vermogen om informatie te verzamelen en te verspreiden… het is alsof zij de alziende ogen van hemel en aarde bezitten.

Toch zie ik in deze NedeR ook potentiële zwakheden. Haar voortdurende strijd tegen de elementen doet me afvragen of dit een duurzame situatie is. In ons grote rijk leerden we om in harmonie met de natuur te leven, de principes van yin en yang te respecteren. Deze constante manipulatie van de natuurlijke orde moet surely het evenwicht verstoren.

Bovendien, haar afhankelijkheid van deze ‘technologie’, hoe indrukwekkend ook, zou haar kwetsbaar kunnen maken. Wat als deze wonderbaarlijke systemen ooit zouden falen? Zou haar volk nog weten hoe te overleven zonder deze kunstmatige hulpmiddelen? In ons rijk vertrouwden we op de wijsheid van onze filosofen en de kracht van onze legers, niet op machines die kunnen haperen.

Niettemin, de vindingrijkheid en volharding van haar volk zijn ronduit bewonderenswaardig. Als ik in mijn tijd zulke kennis en vaardigheden tot mijn beschikking had gehad, zou de vereniging van alle staten onder de hemel nog sneller zijn verlopen! Hun vermogen om zich aan te passen en te innoveren doet me denken aan de beste kwaliteiten van onze eigen geleerden en ambachtslieden, maar dan vermenigvuldigd met de macht van tienduizend.

Ik vraag me af hoe deze NedeR zou presteren in oorlogvoering. Haar beheersing van het landschap en haar geavanceerde communicatiesystemen zouden ongetwijfeld een formidabel voordeel bieden op het slagveld. De mogelijkheid om het terrein naar wens te vormen en te beheersen… het zou de droom van elke strateeg zijn! En toch, ik zie hier een volk dat meer gericht lijkt op handel en kennis dan op verovering. Misschien is dat wel hun grootste kracht – en potentieel hun grootste zwakte.

Al met al is deze NedeR een fascinerend rijk dat deze Nederlanders hebben gebouwd. Het doet me denken aan de woorden van de wijze Lao Tzu: ‘De wijze heerst door niet te heersen.’ Deze NedeR lijkt inderdaad te heersen door zich aan te passen, door mee te bewegen met de elementen in plaats van ze te onderwerpen. Het is een les die zelfs een keizer ter harte zou moeten nemen.

En toch kan ik niet anders dan me afvragen: wat zou de toekomst brengen voor een wezen als NedeR? Zal zij standhouden tegen de tand des tijds, zoals ik hoopte dat mijn verenigd China zou doen? Of zal zij, zoals zovele grote rijken voor haar, uiteindelijk terugkeren naar de zee waaruit zij is verrezen? Alleen de hemel weet het, maar één ding is zeker: zolang zij bestaat, zal NedeR een toonbeeld zijn van menselijke innovatie en volharding, een voorbeeld voor alle landen en volkeren die ernaar streven de uitdagingen van hun omgeving te overwinnen.”