Luxe

Een luxe winkelstraat op een vliegveld. Dior, Estée Lauder, perfect verlicht, glimmend. Maar het water staat tot aan de vitrines. De vloer is onzichtbaar geworden – opgeslokt door een gladde laag vloed. Wat ooit glans en begeerte was, is nu drijvend decor.

Uit de mond van gebeeldhouwde vrouwen stroomt water. Niet symbolisch, maar letterlijk. Als spuugfonteinen, als uitkotsing van overvloed. De sculpturen zijn geen decoratie meer, maar actieve deelnemers in het wassende tij. Ze spuwen ons hun luxe terug in het gezicht. De ironie is rauw en krachtig.

Het beeld is beklemmend. Niet omdat er paniek is, maar juist omdat die ontbreekt. De winkels zijn nog open. De spotlights branden. Alsof alles normaal is – behalve het water dat zachtjes binnenkomt, zich nestelt tussen parfums en prijskaartjes. Niemand vlucht. Niemand redt iets. Alsof we gewend zijn geraakt aan het langzaam zinkende schip.

Dit is geen toekomstbeeld. Dit is nu. Klimaatverandering komt niet als een stormram, maar als een sluipend decor. Het sluipt de duty-free binnen. Het weerspiegelt zich in de ramen van consumptie. En wij? Wij shoppen door. Of maken selfies.

Wat blijft, is een ongemakkelijk soort schoonheid. Het water maakt alles zachter, stiller. Maar onder die stilte schuilt een vraag: hoe lang blijven we nog geloven dat we droog zullen blijven? Dat de fontein geen alarmbel is?

Hoogwaterwinkel #Klimaatreflectie #Overstroming #Vliegveld #LuxeonderWater #NulNAP #Waterbewustzijn #Klimaatkunst #toekomstscenario #zeespiegelstijging #consumptiemaatschappij #esthetiekvanramp #duurzaamdenken #leefmetwater #klimaatadaptatie #Rotterdam #hoogwater #klimaatverandering #nedeLuxe winkels op een vliegveld. Dior, Estée Lauder, perfect verlicht, glimmend. Maar het water staat tot aan de vitrines. De vloer is onzichtbaar geworden – opgeslokt door een gladde laag vloed. Wat ooit glans en begeerte was, is nu drijvend decor.

Uit de mond van de vrouwen op posters stroomt nu water. Niet symbolisch, maar letterlijk. Als spuugfonteinen, als uitkotsing van overvloed. De sculpturen zijn geen decoratie meer, maar actieve deelnemers in het wassende tij. Ze spuwen ons hun luxe terug in het gezicht. De ironie is rauw en krachtig.

Het beeld is beklemmend. Niet omdat er paniek is, maar juist omdat die ontbreekt. De winkels zijn nog open. De spotlights branden. Alsof alles normaal is – behalve het water dat zachtjes binnenkomt, zich nestelt tussen parfums en prijskaartjes. Niemand vlucht. Niemand redt iets. Alsof we gewend zijn geraakt aan het langzaam zinkende schip.

Dit is geen toekomstbeeld. Dit is nu. Klimaatverandering komt niet als een stormram, maar als een sluipend decor. Het sluipt de duty-free binnen. Het weerspiegelt zich in de ramen van consumptie. En wij? Wij shoppen door. Of maken selfies.

Wat blijft, is een ongemakkelijk soort schoonheid. Het water maakt alles zachter, stiller. Maar onder die stilte schuilt een vraag: hoe lang blijven we nog geloven dat we droog zullen blijven? Dat de fontein geen alarmbel is?

Hoogwaterwinkel #Klimaatreflectie #Overstroming #Vliegveld #LuxeonderWater #NulNAP #Waterbewustzijn #Klimaatkunst #toekomstscenario #zeespiegelstijging #consumptiemaatschappij #esthetiekvanramp #duurzaamdenken #leefmetwater #klimaatadaptatie #Rotterdam #hoogwater #klimaatverandering #nederlandalslab #wandelaar #klimaatactivist #floodedfuturesrlandalslab #wandelaar #klimaatactivist #floodedfutures