Einhoven – Zoersel 25-03-2024

Eerste wandeling gemaakt. Een korte, want ik loop wat moeilijk op het moment. Maar voorzichtig lopend sprokkelde ik toch drie kilometer bij elkaar. Niet gek!

Ik startte dus bij fietsknooppunt 91 van LF 9, het Belgische deel van het NulNAP pad. Dat begint bij Einhoven, in de Belgische Kempen. Ik deed moedig mijn zeegeur op, zette de zee-geluiden aan, en begon me voor te stellen dat er hier kust is. Met wisselend succes – vooral als het erg naar mest ruikt is een zeegeluid een fremdkörper. Het is ook een heel andere start dan indertijd bij Eemland, omdat ik daar ging rondlopen (dus ergens terug kon komen) terwijl ik hier een lijn loop. Dus ieder moment en iedere plek is onherhaalbaar. Wat wel een beetje het gevoel geeft van ‘je moet het nú doen’ …..

Note: uitvinden waarom nou precies hier de start van de route ligt.

Mijn eerste zee-meditatie – het viel me op dat er erg veel piepjonge boompjes (ik vermoed: esdoorn) proberen van de berm waar ik zat een bos te maken. Eeuwige optimisten.

Een eerste effect van de ‘bedelmonnik’ persona was al merkbaar – ik bezag mensen over de heg geleund als potentiële donoren, en de woonwijk waar ik doorheen liep, daar belde ik in gedachten al aan bij iedere voordeur. Was ook al bezig de potentiële tijdsinvestering in het collecteren te verwerken in mijn inschatting van hoe lang de wandeltocht gaat duren – wordt makkelijk verdubbeld, denk ik nu. Maar voor het goede doel (en de kunst): alles.

Wild idee van onderweg: als ik eens een kas vul met water? Dan kunnen we ons misschien beter voorstellen dat het hier ooit zee gaat worden. Meteen even een mockup gemaakt, best een leuk plan, even in het achterhoofd houden.

Ach, en ik denk dan meteen aan die haai op sterk water. Hirst is goed in titels, de haai heet: ‘the physical impossibility of death in the mind of someone living’. Heb ik ooit oog in oog mee gestaan, die haai, best indrukwekkend. Dat hij er later een soort cottage industry van heeft gemaakt, van die dieren op sterk water, dat vind ik dan weer minder.

Hier onder de route van vandaag, heen- en terugreis én wandelroute. Langs Brussel, om een jonge vriend op het vliegtuig te zetten. Dan door de Belgische binnenlanden naar Einhoven. Ein(d)hoven – het einde zit aan het begin ..

Hier onder de foto van waar de wandeling stopte en ik mijn zee-meditatie deed, in Zoersel. Ziet er vredig en niets vermoedend uit, toch?

Straatnamen:

Einhoven

De Maey

Graffendonk