De Moeder is in nood
‘Ik werd ziek van mijn werk bij de overheid. Ik werkte als adviseur in Noord-Brabant, was ambitieus, verdiende goed, maar ik leidde mijn eigen leven niet. Ik kreeg veel te maken met macht. Het werk had mijn hart niet. Op een gegeven moment was het klaar; ik moest eruit. Ik heb zeven maanden thuis gezeten en besloot: ik wil een eigen bedrijf en een hond. Een hond is natuur, die neemt je mee naar buiten. Dat had ik als kind al, altijd wilde ik naar buiten. Ik woon hier in Kerkdriel aan het water, dát heeft mijn hart.
Na die crisis kwam ik bij mezelf. Ik werd loopbaancoach, levenscoach. Destiny Coaching noemde ik mijn bedrijf. Het was een wisselwerking tussen mijn eigen pad en het pad van anderen.’
‘ “Er komt een sjamaan naar Rotterdam, hij komt spreken in de Doelen”, zei een vriendin. Het was een Cubaanse Amerikaan, ik kende hem nog uit mijn studie Culturele Antropologie. Hij was jaren in de leer geweest in Peru, bij de Q’ero indianen die hoog in de bergen leven en afstammen van de Inca’s.
We zijn in de Doelen geweest. Dat was het. Ik moést zijn training gaan volgen. Ik had wel veel over sjamanen gelezen, maar niet van binnenuit: wie zijn het, wat doen ze. Wat mij aansprak, was de energetische wijze van genezen. Ik kwam erachter dat alles uit energie bestaat. Als je vastloopt, gaat je energiehuishouding eraan. In mijn praktijk ging ik veel meer vanuit energie werken, vanuit de ziel van mensen.’
‘De Q’ero indianen zeggen: leef vanuit je hart, vanuit je ziel. Je hebt een mind, een ego, een body en een soul, een ziel. Die ziel zou je dragende kracht moeten zijn. De mens heeft een mind om creatief te zijn; een ego om dingen neer te zetten, een body om met je zintuigen te werken en een ziel om liefde te geven. Bij ons, in het Westen, is een ego-explosie ontstaan. Het is niet meer de ziel die ons draagt, maar ons ego. Daar moeten we ons bewust van worden.’
‘Toen ik later zelf in contact kwam met de Q’ero natuurgenezers, de sjamanen, verdiepte mijn inzichten zich. Ik volgde een sjamanen-workshop in Den Haag en maakte er een mandala voor de aarde, een offering. In Zwolle maakte ik mijn eerste sjamanistische heling mee. Mijn hart opende zich. De Q’ero zijn, anders dan wij, sterk verbonden met de gehele kosmos. Als ze helen, roepen ze natuurlijke krachten aan. Zij zijn in dienst van de aarde, alles is spirit.’
‘In Peru maakte ik in een Q’ero tempel een ceremonie mee. Op een gegeven moment voelde ik aan mijn armen plukken. Wat ik ervoer is moeilijk om uit te leggen, het leek wel of er kinderen aan mij plukten. “Dat zijn de spirits van de tempel, van de bergen, van de aarde”, legden de sjamanen mij uit. Dat ga je steeds meer ervaren, ook als je weer thuis bent. Zo kunnen stukjes energie van de ziel van geliefden of van familie nog om je heen hangen. Met sjamanistische rituelen kun je de spirits vragen die zielenstukjes naar het licht te brengen. Naar het lichte licht. Niet naar het donkere licht, dat produceer je zelf, daar kun je last van hebben.’
‘De Q’ero sjamanen ontvingen eeuwen geleden de profetie “in de 21e eeuw breekt er een nieuwe tijd aan, een nieuwe periode van bewustzijn”. Die nieuwe tijd is aangebroken. Je kunt het bijvoorbeeld zien aan veranderingen in de natuur, gletsjers die beginnen te smelten. De sjamanen trekken daarom de wereld in om hun wijsheid over te dragen. “De Moeder is in nood”, zeggen ze, “mensen moeten weer in contact komen met hun eigen ziel en met de ziel van de aarde”.
Zelf ben ik nu veel bewuster bezig met dankbaarheid. Als je dankbaar bent voor het eten, haal je er de zuivere voedingsstoffen uit. De natuur, de elementen wind, vuur, water, aarde en lucht, is helend voor mij. Ik ben ook bescheidener geworden. “Je krijgt alles van de Moeder”, zeggen de sjamanen.’
‘De Q’ero kennen een God, een oerkracht, die overal is. Een pure energie. Dat kan ik goed voelen, veel meer dan vroeger. Mijn ziel is eenvoudig. Ik geniet van het water. Ik hou van dieren. Ik heb een paard in Ierland; daar ga ik drie keer per jaar naar toe. Ik ben niet zo’n goede ruiter, maar ik ervaar de eenheid. Ik vind het fijn om te doen wat ik doe. Mijn ziel heeft niet zo veel nodig.’
_______________________________________________________________________________________
Een persoonlijke medicijnbundel
Inge Teunissen: ‘In 2011 heb ik met de Q’ero sjamanen een centrum opgericht, Serena, de godin van het water. Die naam hebben we gegeven doordat het hier een waterland is. Twee keer per jaar komen de sjamanen hier naar toe, en geven ze les. In de loop van de vierjarige training bouw je je eigen medicijnbundel op. Wil je de mijne zien?’ Inge pakt een bundel kleurige stoffen, handgeweven in Peru. Zorgvuldig vouwt ze de geweven lappen open. Voor haar ligt nu een verzameling stenen, variërend van ruw tot glad gepolijst, vaak vlak bij huis gevonden, soms komen ze van ver. Ze pakt een ruwe bergsteen. ‘Die kreeg ik van de sjamanen. Hij is door hen geïnitieerd, ingewijd met hun energie. Kijk, ik kreeg ook dit zwarte steentje. Het is een “lineage”steen. Ik maak met deze steen onderdeel uit van hun sjamanistische traditie. Als het niet zo goed met mij gaat, houd ik het steentje tegen mijn hart. Dan kom ik tot mijzelf.’
_______________________________________________________________________________________