Getijdenboek

Ik probeerde me tijdens mijn wandelingen voor te stellen dat in Eemland na een vloed de mensen hazen vangen in de bomen. Het komt voor in de Kroniek van Eemnes:  

1651 4/5 maart: Sint Pietersvloed. Watersnood door de doorbraak van de Rijndijk (Grebbedijk). De Zomerdijk brak op verschillende plaatsen door, o.a. voor Mette Coppenland. Ook in Eemnes vielen er slachtoffers. “De huysluiden moesten sich berghen op de solders en daer wierden veel haesen gevangen in de boomen.” Kerckeboeck van St. Janskerk Ter Eem

En in de stad hebben mensen vissen gevangen in de straten:

“Bij den Allerheiligenvloed van 1170, waarbij ’t meer Flevo zooveel grooter werd en ’t land der Friezen in tweeën werd gesneden, sloeg het zeewater wederom over duinen en dijken. Heel Amstelland veranderde in een woeste zee en het water werd tot voor de wallen van Utrecht gedreven. Toen ving men daar kabeljauwen in de grachten, en de zeevisschen bleven met het zakken van het water in grooten getale op het droge achter.” Nederlandse Volksverhalenbank

Ik gaf het op om te proberen plaatjes in mijn hoofd te maken – zeldzaam zinloos die pogingen. Ik liet er Dall-e op los, dat begon er op te lijken. Ik heb de afgelopen dagen de meest interessante tekeningen verzameld in een Getijdenboek, geinspireerd op de Tres Riches Heures du Duc du Berry, een middeleeuws manuscript waarvan ik de naam ‘Getijdenboek’ zo goed vind passen bij Eemland, dat zo afhankelijk was en weer gaat worden van de getijden van de zee.

In mijn Getijdenboek korte verhalen die ik via Chat-GTP heb gegenereerd – kunstmatige tekst en plaatjes dus, over een met kunst en vliegwerk in stand gehouden stad en land. Dijkaanleg en overstroming, overstromingen en dijkaanleg, repeat.