Het is nooit ‘af’
Als je bijna twee jaar rondloopt in Eemland, de seizoenen voorbij ziet trekken en de mensen leert kennen, dan verandert niet alleen je kijk op het landschap – ‘die platte pannenkoek’ – maar verander je zelf ook. Hier zijn een paar reflecties:
Ik heb een scherper oog ontwikkeld voor de dynamiek van menselijke interventie in het landschap. Of het nu gaat om de aanleg van gemalen, het gebruik van landbouwgrond, het beheren van natuurgebieden of het herbestemmen van gebouwen, er is een voortdurend proces van aanpassing en herstructurering in Eemland. Het landschap zoals het nu bestaat, is het resultaat van eeuwenlange ingrepen, maar het is ook voortdurend in verandering door nieuwe politieke, ecologische en technologische invloeden.
Door te wandelen, te fietsen en te varen door het landschap ontdekte ik patronen die verder gaan dan het fysieke. Deze patronen weerspiegelen culturele en sociale veranderingen, zoals de verschuiving van boerenland naar woonboerderijen en de impact van stedelijke uitbreiding. Ik zie ruimte niet alleen als iets wat wordt gebruikt, maar als iets wat verhalen draagt over de tijd heen, van de eerste verkavelingen tot de huidige stadsuitbreiding. Deze patronen bieden me inzicht in hoe ruimte functioneert als een culturele en economische arena.
Een ander belangrijk thema voor mij bleek te zijn hoe ruimte en tijd in het landschap hand in hand gaan. Ik ben mij er sterker van bewust geworden hoe snel het landschap verandert en hoe deze veranderingen vaak gepaard gaan met een verlies van ‘lege’ ruimte. De woonwijken en bedrijfsterreinen die het landschap van Eemland binnendringen, benadrukken een gevoel van verlies van openheid en rust. Dit roept vragen op over duurzaamheid en de langetermijnimpact van ruimtelijke veranderingen.
Ik ben nog meer gefascineerd dan ik al was door de natuur en de manier waarop deze samenspeelt met menselijke activiteiten. Door de delicate balans tussen natuurbehoud en menselijke exploitatie. Mijn observaties gaven mij meer bewustzijn van de broosheid van het landschap, en een groeiend verlangen om het landschap te begrijpen.
Ik heb geleerd dat het landschap van Eemland een complex en dynamisch speelveld is waar cultuur en natuur samenkomen. Ik ben nog sterker dan voorheen gaan zien dat het landschap niet alleen fysiek bestaat, maar ook een drager is van sociale, culturele, economische en ecologische verhalen. Deze verhalen van het landschap worden door mij ervaren via gesprekken, persoonlijke observaties en artistieke reflectie. Wat resulteerde in werken waarin ik Eemland zowel op afstand zet als ook heel dicht bij haal.
En nu is het tijd om het Eemland te verlaten. Nou ja, verlaten…. de indrukken die ik heb opgedaan, de mensen die op mijn pad kwamen, ik draag dat allemaal mee naar het volgende gebied dat ik ga onderzoeken, het NulNAP pad. En er is nog ‘Eemlands’ werk dat zijn uiteindelijke vorm nog niet heeft gevonden.
Gelukkig is het nooit ‘af’, in de kunst.
