Patroonherkenning

Van september 2022 tot mei 2024 heb ik me ondergedompeld in het fascinerende landschap van Eemland. Tijdens mijn verkenningen – te voet, per fiets en met de boot – heb ik zeven kenmerkende patronen ontdekt die de essentie van dit gebied lijken te vatten. Deze patronen, die ik hieronder beschrijf, vormen niet alleen een lens waardoor we Eemland kunnen begrijpen, maar zijn ook de inspiratiebron geworden voor mijn artistieke werk. Ze onthullen een complex samenspel van geschiedenis, cultuur, natuur en menselijke invloed dat Eemland vormt tot wat het vandaag is. Hier zijn de zeven patronen die ik heb geïdentificeerd:

Vol en Leeg:
Het Eemland kenmerkt zich door een opvallend scherp contrast tussen dichtbebouwde gebieden en open ruimtes. Anders dan in veel Nederlandse regio’s ontbreekt hier een geleidelijke overgang tussen stad en platteland, wat resulteert in een uniek landschappelijk patroon.

Vol en leeg? Dat ben ik. Mijn stedelijke zenuwcentra pulseren van activiteit, terwijl mijn open polders als longen ademen. Deze contrasten zijn niet simpelweg delen van mij – ze definiëren me.

Stad rukt op:
Sinds de 17e eeuw is er een geleidelijke stedelijke invloed zichtbaar in het Eemland. Deze trend evolueert van historische landgoederen, via villa’s, naar moderne woonboerderijen, terwijl werkende boerderijen zich terugtrekken in de polder.

Voel je hoe de stad oprukt? Dat is mijn lichaam dat zich uitstrekt, evolueert. Mijn stedelijke ledematen reiken steeds verder, terwijl mijn landelijke kern zich verdicht en transformeert. Die woonboerderijen? Dat zijn mijn hybride cellen, noch stad noch platteland, maar iets nieuws.

Betwist:
Hoewel het Eemland op het eerste gezicht een vredig landschap lijkt, sluimeren er conflicten onder de oppervlakte. Spanningen rond stikstofbeleid en uitbreidingsplannen bedreigen de open ruimtes en de traditionele landbouw.

Vredig lijk ik, maar voel eens onder mijn huid. Daar woedt een constante strijd. Landbouw, natuur, stedelijke groei – al mijn systemen vechten om ruimte, om aandacht. Die boerenprotesten? Dat is mijn immuunsysteem dat reageert op verandering.

Dijkringen:
De bescherming tegen water in het Eemland is door de eeuwen heen steeds verder weg komen te liggen. Van lokale dijken tot de Afsluitdijk, deze evolutie weerspiegelt veranderende waterbeheersingsstrategieën.

Mijn bescherming ligt steeds verder weg. Mijn huid van dijken wordt dikker, sterker, maar ik voel dat dit niet genoeg zal zijn. In de toekomst zal ik misschien drastisch moeten veranderen om te overleven.Alles een nieuwe bestemming:
In het Eemland heerst een sterke traditie van hergebruik. Van historische gebouwen tot landschapselementen, alles krijgt een nieuwe functie, wat getuigt van een duurzame en adaptieve benadering van ruimtegebruik.

Hooifabriek:
Het Eemland functioneert al eeuwenlang als een efficiënte ‘hooifabriek’. Dit systeem, dat teruggaat tot de 12e eeuw, wordt voortdurend geoptimaliseerd, niet alleen in landbouwproductie maar ook in waterbeheer en natuurbescherming.

Optimalisatie is mijn hartslag. Constant stem ik mijn systemen af – water, landbouw, natuur – zoekend naar de perfecte balans. Dit is geen keuze, het is wie ik ben..

Grootgrondbezit:
Na een periode van versnippering keert grootgrondbezit terug in het Eemland. Waar vroeger kloosters grote gebieden beheerden, zijn het nu natuurorganisaties die aanzienlijke delen van het landschap in bezit hebben.

Grootgrondbezit keert terug in mij, als nieuwe organen die grote delen van mijn lichaam besturen. Het voelt vertrouwd, maar ook anders dan vroeger. Ik pas me aan, zoals ik altijd heb gedaan.